Zondag 18 juli is Rob Koster overleden. Hij is 68 jaar geworden. Zo lang ik hem kende, een kleine 50 jaar, had hij problemen met zijn gezondheid. Ik leerde hem in 1973 kennen bij VVGA dat hier naast speelde, in het Wibauthuis. Elk seizoen moest ik een paar keer tegen Rob spelen voor de interne. Zijn stijl liet zich omschrijven als pionnetjesvreter. Als hij een pion kon pakken, deed hij dat altijd, al was ie nog zo giftig.
Regelmatig kwam Rob binnen onder de blauwe plekken en krassen in zijn gezicht. Ik vroeg, of hij een agressieve vriendin had, maar het bleek epilepsie te zijn, de zwaarste variant. Dan lag hij te schokken op de grond tegen een tafelpoot.
Na zeven jaar ging VVGA op de fles en wat er van over was ging naar VAS. Dat heb ik nog geregeld d.m.v. de Wolthuis-truc. Het ging om o.a. Apking, Jonkman, Koomen, U.Crabbendam, Sjoerd de Vos, Koster, Vogelpoel en ondergetekende.
Eerst speelden we in Gebouw-Elsevier. Kort daarna verhuisden we naar “De Rietwijcker” in de Derde Schinkelstraat. Na het schaken gingen Rob en ik gingen altijd biljarten in de Cornelis Krusemanstraat.
Als automobilist was hij van het sportieve soort. Hij deed aan rally’s en dat heeft hij geweten: in een flauwe bocht naar de Gaasperdammerweg sloeg hij drie keer over de kop. Schouder gebroken!
Rob woonde toen in Groenhoven, in dezelfde flat waar Isolani speelt. In die tijd leerde hij Merie kennen, een schat van een vrouw die alles voor hem over had. Ze woonde in Diemen en Rob trok bij haar in. Toen Rob slecht ter been was, kwam ze hem brengen en halen. Dat deed ze ook naar de twee bridge-verenigingen in Weesp en Abcoude.
Rob moest ook elke week aan het dialyse-apparaat. Hij verhuisde naar een tehuis in Weesp. Hij kon nu helemaal niet meer lopen. Bovendien is er een jaar geleden longkanker bij hem geconstateerd. Het hoefde niet meer voor hem. Hij begon te spijbelen. ging niet meer naar die dialyse. Door al dat vocht kreeg hij een soort hartaanval en die leidde naar het zelfgekozen einde.
Rob van Dongen