De bordenopstelling was zo gekozen dat het eerste bord geheel rechts bij het raam zou zitten. Het gevolg was dat Aran in het verre hoekje ver weg uit het zicht moest spelen. Aran was daar niet blij mee. Hij ziet zijn taak in de schaakwereld als een belerende. Het is toch ook veel leuker voor de jeugd, die veel rondloopt, om de dynamisch didactisch doordachte zetten van een topbord te kunnen zien, zo zei hij mij voor de wedstrijd maar hij zou wel z,n best doen: 1-0.
Dit moeten we wel veranderen. Bord 1 aan de binnenkant van de zaal. (Noot. Om mij een onbekende reden moest het eerste verhuizen in de zaal. Na de verhuizing bleken ze de verkeerde kant op te kijken, naar de bar. Het gevolg laat zich raden. De kous op de kop.)
David en Milo deden alleen maar goede zetten: 2-0 en 3-0.
Jos kreeg de f-lijn, en leek goed te staan maar kon daar niet mee overweg. Na een ondoordachte actie op de damevleugel keerde het tij: 3-1.
Han speelde op z’n Han’s: 4-1. Volgens Carlsen zijn de moderne computerevaluaties gebaseerd op king-safety.
De koning van Take stond de hele partij in het midden, dus hier valt nog veel te leren: 4-2.
Joris en zijn tegenstander moesten continu lachen om elkaars zetten. Normaal is wie het laatst lacht, lacht het best, maar in dit geval was remise het lachwekkende resultaat waarmee Joris het beslissende halfje binnenbracht, 4.5 -2,5.
Ticho stond de hele partij moeilijk, verdedigde zich niet als een tijger, maar als een leeuw: eindstand 4,5-3,5.
Tekst: Jos ten Hacken