door Joop Gijsbers
Onze tegenstander , het jeugdteam Moira-Domtoren 6, was uit ontzag – we stonden bovenaan – of uit angst – er geldt in de zesde klasse dit jaar een versterkte degradatie om een zevende klasse te creëren- behoorlijk versterkt naar Amsterdam gekomen. Op het eerste bord was Klaas Ouwens opgesteld, vorig jaar nog succesvol basisspeler van het eerste in de 3e klasse en zelfs deze maand nog invaller in datzelfde eerste. Tja, het lijkt allemaal te mogen, verder laat ik het oordeel maar aan de lezer.
Het wedstrijdverloop. Op het eerste bord trof Robbert dus een pittige tegenstander. Hij speelde de Franse verdediging. Er zijn varianten waarin je dan met je Dame op b2 kan slaan, en er zijn situaties waarin je dat vooral niet moet doen. Dit was zo’n situatie. Op het eerste gezicht leek de schade nog mee te vallen: een loper voor 2 pionnen. Robbert hoopte er nog een remise uit te slepen, maar Ouwens speelde de partij geroutineerd uit. 0-1
Gelukkig kon onze teamleider, Gerton, direct terugslaan. Hij speelde tegen een 9-jarige tegenstander, het zoontje van de teamleider. Die kwam in de opening wat beter te staan, maar werkte vervolgens keurig mee.
Wit speelde hier c4….Einde oefening, al duurde het nog 33 zetten. 1-1
Theo speelde ook tegen een 9-jarige tegenstander, Rink Huizinga. Die speelde, zo bleek uit de Schaakpod podcast van oa Tex de Wit, pas zijn vierde klassieke partij. In hoog tempo, waarin Theo mee ging. In een remise eindspel was Theo zijn Awerbach even kwijt, terwijl Rink die blijkbaar wel goed bestudeerd had. Al denk ik dat het eerder de Stappenmethode was. En Tex, hij was ook vergeten te juichen. 1-2
Ook ik speelde tegen een in 2015 geboren jeugdspeler. Met op die leeftijd al een indrukwekkende FIDE rating van 1759. Al won ik een pion in de opening, mijn jonge tegenstander ontwikkelde sterk tegenspel met al zijn stukken op centrale velden. Hij kwam beter te staan tot hij al die stukken begon af te ruilen. Met als ‘klapstuk’ het aanbieden van een dameruil, wat direct tot een voor hem verloren eindspel leidde. Dat zal hem vast niet opnieuw gebeuren. 2-2
Tom kreeg met zwart een gezonde stelling tot hij zich liet intimideren door een mogelijke aanval van zijn tegenstander. Met name Pb5 boezemde veel angst in.
In deze stelling speelde hij , in zijn eigen woorden, de ‘grafzet’ Da5?? Vervolgens werd hij met prachtige loperzetten Ld2 en Le2, inderdaad Pb5 in een complete slachting gemanoeuvreerd. Terwijl ipv Da5 Pc6 een gelijke stelling had opgeleverd. 2-3
Guido had zijn tegenstander goed in de grip. Na het ontwijken van tactische trucjes begon hij pionnen op te peuzelen en kwam snel in een gewonnen stelling. Tot hij per ongeluk een toren uit zijn handen liet vallen en die op het verkeerde veld terug zette. Meteen kwaliteitsverlies. Gelukkig had Guido nog een truc achter de hand: zijn tegenstander sloeg met zijn toren een pion, maar overzag daarbij een paard vork. Met een stuk en een paar pionnen meer duurde het niet lang
meer. 3-3
En toen kregen we een onnavolgbare apotheose. Bart speelde sterk tegen de topscorer en teamleider van Moira-Domtoren. Helaas moest hij in het eindspel zijn loper geven, maar de tegenstander had nog maar 1 loper en 1 pion en Bart had een gevaarlijke vrij pion. Deze stelling kwam op het bord:
Wit aan zet….Eigenlijk is alles ‘potremise’ in Bart zijn woorden. Zelfs Kc2, want zwart kan de b4 niet slaan.
Maar: Bart gaf in deze stelling op…. Ongetwijfeld had hij al langer in zijn hoofd dat hij na het verlies van de loper verloren stond. Psychologie in de sport. 3-4
Maar er was nog niets verloren, want op bord 8 speelde, uiteraard als laatste, ons puntenkanon Tejo. Die zal toch vast voor de gelijkmaker tekenen? Helaas. In een skandinavische partij kwam hij redelijk goed uit de opening. Waar Robbert op bord 1 ten onrechte de b pion sloeg, durfde Tejo dat op bord 8 niet aan. De computer durft zoiets wel, bleek achteraf, het had tot winst kunnen leiden. Uiteindelijk leidde het tot een toreneindspel waar Tejo de iets betere pionnen structuur had, maar onvoldoende voor winst. Remise dus. 31/2-41/2
Een wel zeer nipte nederlaag dus. Zoals Tom Prent na afloop zei: ach, zo gaat dat soms.
