ENPS 4 – VAS 6

ENPS 4 Rating – VAS 6 Rating  Uitslag
1 Peter Lof 1720 – Homme de Vries 1769  1 – 0
2 Mischa de Rue – 1671 John Pex 1656  ½ – ½
3 Martin Randt 1824 – Jerry Pieter 1752  ½ –  ½
4 Jeannot Tuijnman 1686 – Ben Duivenvoorden 1606  1 – 0
5 Gerben Wieldraaijer 1688 – Tjoe-Liong Kwee 1667  0 – 1
6 Adrienne Cramer 1690 – Rommert Bakker 1685  ½ – ½
7 Wilfred den Breejen 1646 – Tom Prent 1570  ½ – ½
8 Haydar Kilinc 1732 – Henri François 1544  1 – 0
1707 – 1656 5 – 3

17 november, feestdag van Gregorius de Wonderdoener
VAS 6 kwam aardig gemotiveerd aan tafel in de Vredeskerk waar ENPS in de pastorie met gods zegen probeert de wedstrijden naar hun hand te zetten. Ach ja, een spelletje spelen. In zeer oude tijden kwam de zoon van god nog wel eens handelaren en waarschijnlijk ook spelletjesspelers verknocht aan de mammon, de tempel uitjagen. Het zit er tegenwoordig niet meer in.
Enfin, om de zoon van god niet al te zeer voor de voeten te lopen besloten mijn tegenstander en ik al snel tot een remise. Een pionnetje oppikken met mijn dame gaf een dusdanige constellatie op het bord dat wij in een zetherhaling terecht kwamen.
Tom was de tweede met een remise. Een vrij gesloten stelling met twee torens en evenveel kansen.
En daar was dan een derde remise, Jerry en tegenstander waren ook in een gesloten stelling beland.
De overige borden gaven aanleiding tot gematigd optimisme. Enkel Henry moest met een kwaliteit minder vechten voor lijfsbehoud. Hij kon nog een gevaarlijke vrijpion creëren, maar toen die was opgepeuzeld was een nul voor Henry een feit.
De overige borden gaven plots veel minder aanleiding tot een gematigd optimisme. Ik zou eerder het tegendeel willen beweren, het beloofde zo leek het een desastreuze avond te gaan worden.
Homme leek alle touwtjes in handen te hebben. Een vrijpion op c6 verbonden met een pion op d5. Echter met toren en dame wist de tegenstander Homme toch nog te verschalken.
Ben had het zaakje redelijk onder controle. Helaas. Een aanval van Ben bleek het begin van tomeloze ellende. Ben kreeg een tegenaanval over zich heen met torens op zijn zevende rij, druk op de open d-lijn, lopers over ijselijk snijdende diagonalen en ja dan kun je opgeven ook al heet je Ben.
Als doekje voor het bloeden won Tjoe Liong op tijd. Hij had een kwaliteit voor en een betere stelling.
Als laatste was Rommert in de weer tegen – hé -Adrienne van voorheen Grasmat. Ik had sowieso in het begin van de avond de indruk dat wij tegen een groot aantal ex Grasmatters aan het schaken waren. De club Grasmat schijnt aldus te zijn opgegaan van Grass naar de spirituele Weiden van ENPS. Rommerts mooie stelling verzandde toen zijn tegenstandster de a-pion opspeelde. De remise werd getekend.
Gr. John