Na 500 jaar is de Santpoortse Piratenschat eindelijk ontdekt. De 23 jeugdleden van schaakverenigingen VAS en AdA’04 ontsleutelden de oude schatkaart en groeven hem op. Zo kwam een einde aan het langdurige raadsel van Santpoort. Kortom, het vierde VAS/AdA’04 schaakkamp was wederom een groot succes.
Vrijdag 1 mei 2009: de eerste dag Het was het jaar 1509. Ze stonden bekend als de gevaarlijkste zeerovers van alle oceanen en omstreken, geen schip was veilig in hun buurt. ‘The Santpoort Pirates’, grove baarden, grote littekens, houten benen, haken in plaats van handen en lapjes voor de ogen die ontbraken. Meedogenloze mannen. Hun fortuin was enorm en bestond uit zilveren kettingen, blinkende diamanten en een gigantische verzameling gouden munten. Ze waren de rijkste van alle piraten. Totdat de schatkist onder hun ogen leeg gestolen werd! Vele generaties piraten hebben gezocht naar de schat. Elke plek op aarde werd bezocht. De schat is nooit meer teruggevonden…
Het was het jaar 2009. Drie-en-twintig gevaarlijke piraten namen bezit van het scoutingterrein in Santpoort. Hun opdracht: vind de schat van de Santpoort Pirates. Iedereen werd omgetoverd in gevaarlijk uitziende piraten.
En daarna kon het jeugdkamp beginnen. Drie dagen lang spelen, spelletjes, schaken en lol maken. Wat wil je nog meer. Eerst werd iedereen geschminkt. En dan bedoelen we echt iedereen. Zelfs Jochem Scheepers moest eraan geloven.
De drie schaaktrainingen stonden in het teken van piraten. Piraten enteren schepen. Ze veroveren die schepen soms doordat die schepen niet meer konden vluchten, maar soms ook doordat ze domweg sneller waren. Zo ook op het schaakbord. Witte stukken (piraten) veroveren zwarte. Soms doordat de zwarte ingesloten waren, en soms doordat de piraten sneller waren. Verder was Piratenschaak een groot succes.
Na het avondeten was het weer spelletjestijd: douanespel. Smokkelaars tegen douaniers en omgekeerd. Wie er wonnen en wie er verloren? Geen idee, maar het was in elk geval hartstikke leuk. Ondertussen had Mark van der Voort het kampvuur aangemaakt. En de eerste dag werd afgesloten met een spannend verhaal van Roald Dahl.
Zaterdag 2 mei: de tweede dag
De dag brak al vroeg aan. Zo gaat dat op Piratenschepen. Het is hard werken. En dus organiseerden Niels en Elmer de ochtendgymnastiek. 
Toen nog deed iedereen goed mee, alhoewel een rondje rennen door het bos alleen aan Niels zelf besteed was.
En toen gingen de spelgroepjes op speurtocht. 
Want de schat was nog steeds niet gevonden. En de oude schatkaarten spraken over blauwogige slangen, verborgen paadjes en de grote oceaan. Die oceaan moest bevaren worden. En dat gebeurde dus op zaterdag. Bijna alle piraten hadden alle vragen goed. Ze verdienden er veel goudstukken mee.
En de piratensportmiddag was amusant.
Natuurlijk is er tijdens het kamp meer dan genoeg gelegenheid om spelletjes te spelen. En dat gebeurde volop. Het weer werkte lekker mee en dus kon iedereen genieten van een aangename temperatuur en een heerlijk zonnetje. Maar ’s avonds was het tijd voor het traditionele superdoorgeefschaak: twaalf tegen twaalf. Team Vroombout tegen team De Melker. Twee fantastische matches, nipt gewonnen door team De Melker (6½-5½ en 6-6). Ondertussen had Mark weer het kampvuur aangemaakt. Dit keer gingen we broodjes bakken.
Zondag 3 mei 2009: de derde dag De piraten konden alleen deze ochtend nog de schat ontdekken. Want na de pannenkoekenlunch was het kamp afgelopen.
Ondertussen waren er veel aanwijzingen bijgekomen. De schatkaart werd steeds duidelijker en de gangen en wegen van de piraten van 500 jaar eerder steeds bekender. Maar eerst: levend stratego. Natuurlijk niet met de bekende maarschalk, generaal en verkenner, maar met kapitein, bootsman en zeeverkenner. Alles in de stijl van piraten. Remy en Elco Hakvoort formeerden hun eigen teams. De groene en blauwe vlag werd verstopt en de piraten struinden het bos af.
En toen was het natuurlijk tijd voor pannenkoeken. De topkoks Jos Arts en Bas de Melker slaagden erin om in korte tijd zo’n 150 pannenkoeken te bakken. Geweldig gedaan door beide heren.
Inmiddels was het zo’n beetje tijd geworden om de schat van Santpoort te openen. Want vlak voor de pannenkoeken was de schat ontdekt. Alle aanwijzingen leidden de Santpoort Pirates naar één plek. Een plek waar je alleen via het verborgen paadje kon komen. En inderdaad, daar was de schat verborgen. En na 500 jaar vonden moderne piraten hem weer. Maar wat zat er eigenlijk in? Voor alle kinderen een heerlijke snoepzak.
Tevreden konden de Santpoort Pirates weer naar huis.
Een foto-impressie van het kamp
Op de foto-pagina kun je alle foto’s van het kamp bekijken. Hieronder tref je een impressie van de leukste foto’s.
tekst: Enrico Vroombout