De stelling na 22 zetten in de partij Stefan Vleming – Samuel Cohn uit ronde 5. Wit heeft zojuist met pion c6 de loper weggejaagd naar… g4! De quizvraag: waarom staat het stuk daar onschendbaar? (Zie verderop voor het fraaie matje.)
De vierde en vijfde ronde van de landelijke Promotieklasse A speelden we op onze eigen thuislocatie, samen met alle andere teams. Het organiseren van deze centrale speelronde vergde echter het nodige improvisatiewerk. Het internet leek onbereikbaar, dus fabriceerden we maar wat uitslagenformulieren per hand. Ach ja, kennelijk gingen we er niet slechter van schaken, maar daarover later meer.
Waar stonden we ook alweer? Vorig verslag schreef ik vol trots over het uitgevoerde Zwitsers Gambiet, maar helaas waren we niet de enige met dit plan… Ondanks onze minimale inspanning stonden we zowaar derde! Boven ons kwamen twee teams met enkel een half bordpunt meer. Iedereen is dus behoorlijk gewaagd aan elkaar: dat belooft nog wat.
Ronde 4 – De remisekoning
Het A-team was in volle glorie aanwezig, met op de koppositie Ivo, gevolgd door teamcaptain Samuel, ons schaaktalent Jonah en, gehuurd van Almere, Julia. We traden eerst aan tegen het Talententeam JSN A2, waar we indrukwekkende ratings aantroffen. Gelukkig lieten we ons daar niet zomaar van afschrikken.
Op het eerste bord werd er vlot geschaakt. Ivo stond de hele tijd beter, maar daar bleef het ook bij. Tegenover hem zat een tegenstander die al te graag stukken afruilde en voordat ze het wisten stonden twee ongelijke lopers op het bord. Nadat alle scherptes uit de stelling waren geschoven, bood Ivo remise aan. De ontvanger geloofde er nog even in, maar gaf later het halfje toe. In de nabespreking gunden we Ivo de titel ‘remisekoning’, gezien zijn laatste drie resultaten. Een grote eer voor een eerstebordspeler uiteraard.
‘Punten haal je in de staart,’ zo gaat de uitdrukking, maar Jonah, op het derde bord, had daar aanvankelijk andere gedachtes over. Na zijn donatie van een pion, leek er weinig tegenspel tegenover te staan. Zijn tegenstander stond enigszins verkrampt, maar lang niet fataal. Toch schoof Jonah zeer behendig zijn stukken, maakte het bord ietsjes leger en sloeg even later fenomenaal toe. Zijn tegenstander stond dan wel een puntje voor, maar dat was ten koste van diens pionnenstructuur gegaan. De koning lag open en bloot en de gaten hoorden thuis in een stuk kaas. Jonahs dame en toren stond op het punt de stelling dodelijk te infiltreren, toen de tegenstander opgaf en wij een winst konden noteren.
Deze schitterende comeback gaf ondergetekende wat hoop, want de stelling zag er akelig uit voor VAS. Het Konings-Indisch liep niet helemaal lekker, met passieve stukken en veel verdedigend werk tot gevolg. Nu was het op zich te houden, maar een fraai aangezicht is anders.
Julia, echter, had alle vertrouwen en sprak remise af. Bij haar hetzelfde verhaal als Ivo: continu actiever met de stukken, maar geen bepalend moment waarop haar positionele kwaliteiten een doorslaggevende factor kon worden. Nu konden we sowieso een matchpunt bijschrijven, en hing alles af van die akelige stelling.
Dit veranderde plotseling toen de tegenstander een opportunistische aanval koos. Terwijl mijn dame een mooie pion stal, kwam er zomaar een toren de stelling binnen gluren. Met hulp van een pion brak hij het snel open en stond mijn koning vol onder vuur. Als dit maar goed ging… Na wat zeer precieze zetten, bleef hij toch met lege handen achter. Het eindspel werd correct tot een positief einde gebracht: een belangrijke overwinning!
Ronde 5 – Het betere breiwerk
In de pauze gingen we even langs bij de bar, waar Jacqueline, onze bekende schaakmoeder, tussen het maken van tosti’s door haar schaakhuiswerk bijhield, en spraken elkaar moed in voor de volgende ronde. Dit zou een absolute kraker om de koppositie worden. De winnaar van deze match kan bij wijze van sprake alvast permanent naar Den Bosch verhuizen.
Tegenover ons zat het A-team van de Stormpionnen. De namen deden ons angst in boezemen, maar we lieten ons niet zomaar kennen. Ivo begon met verrassend veel geluk. Terwijl zijn tegenstander nonchalant de opening doorwerkte en ruim beter stond, gaf hij zomaar een stuk weg. Ivo wist niet wat hij zag, en heeft volgens mij nog nooit zo lang nagedacht over een zet. Het werd nog even heel scherp, maar onze sterspeler speelde stabiel verder en gaf niets weg. In tegendeel, hij overrompelde hem met een paar fraaie combinaties. Het eerste punt kwam zo opvallend makkelijk binnen.
Dat zou Jonah vast hebben gerustgesteld, want die besloot een pion op precies de verkeerde manier terug te slaan. Dit resulteerde in een stuk minder, wat niet prettig is als je een eindspel ingaat. Julia stond gelukkig positioneel weer heel sterk, met een stel prachtpaarden. Op het tweede bord kwam dezelfde opening op het bord tevoorschijn, maar de teamcaptain had geleerd van de vorige partijen en bracht met zwart subtiel wat wijzigingen toe. Daar was het hoogst tijd voor een allesvernietigende aanval.
Een aantal zetten verder zag Julia dat ze in een gelijk eindspel terecht waren gekomen, waarna ze het remiseaanbod van de tegenstander aannam. Een prima resultaat, want dat bracht ons weer een stapje dichterbij de overwinning. Kort daarna begon Jonah opeens glunderend rond te lopen: uit het niets kon hij een gratis paard grijpen. Ondergetekende knipperde zijn ogen of de pionnen vlogen ervan af. Alleen toppers weten zulke blunders uit te lokken: geluk dwing je af, zeggen ze dan ook. Even schrikken was toen Jonah naar de dame greep bij zijn promotie: dat zou onmiddellijk in pat eindigen… De altijd scherpe arbiter Ben oordeelde dat bij promotie het stuk telt wat uiteindelijk op het bord wordt losgelaten. En zo verscheen er toch een toren op het slagveld. De twee matchpunten waren binnen.
Intussen zat ik flink te breien met de stukken. Een doorbraak leek net niet te lukken (hoewel de computer wat anders oordeelt), dus het gevecht duurde nog even voort. Tussen het gebrei door, kon ik even genieten van het tactiekje uit de diagramstelling: als hxg4 volgt uiteraard Pg3#! Na flink wat geschuif, deed zich daar de beslissende mogelijkheid toe: het gat werd geslagen en de stukken konden in het doosje. Na een venijnig stukwinst moest nog even opgelet worden voor eeuwig schaak. Dat ging gelukkig goed, en de matbeelden konden in de praktijk worden gebracht.
We tekenden voor een overtuigende 0,5-3,5 overwinning tegen één van de sterksten. Dat hadden we niet verwacht, om nu al met één been in Den Bosch te staan. VAS claimt de koppositie met twee matchpunten voorsprong. Dit was vandaag onmogelijk geweest zonder Jonah als een slimme terugknokker, Ivo die glanst tegen de zware tegenstand, ondergetekende die zijn eigen verslagen als psychologisch drukmiddel heeft – gezichtsverlies op de VAS-website is uit den boze – en Julia als de stabiele factor.
Verslag door: Samuel Cohn