Ramon Koster strandt op een halfje, B-groep vernederd door Busa, en Jan Veraart hervindt zijn lol
Tijdens de zomermaanden houden sommige mensen zich bezig met zon, zee en sangria. Anderen – de échte liefhebbers – klikken tussen een kloosterbezoek en een bord spaghetti wat schaakpartijen door op hun telefoon. En daar gebeurde het: Amsterdam was toneel van het jaarlijkse Science Park-toernooi, en VAS liet flink van zich horen. Althans, in de breedte. Aan de top bleef het bij net niet.
Koster: begonnen als held, geëindigd als voetnoot
Ramon Koster begon zijn toernooi als een stormram: drie uit drie. Je denkt: zou het dan toch gaan lukken. Meesternorm? Toernooiwinst? Alles lag open. Maar zoals zo vaak bij grote beloften bleef het bij beloven. Vijf remises en een wat kleurloze slotpartij tegen FM Sasa Albers later stond hij met lege handen. Gedeeld vierde, geen norm, geen bloemen. Alleen de frustratie over een gemiste kans tegen de uiteindelijke toernooiwinnaar. Terecht.
Pham: van podiumkandidaat naar Griekse tragedie
Khoi deed ook lang mee in de A-groep, maar een afstraffing in ronde vijf tegen kampioen Dovgaliuk deed hem de das om. Technisch bleef het verder prima, maar tegen IM Etienne Goudriaan bleef hij in de laatste ronde steken op een bloedeloos halfje. Vierde plaats ook, geen podium, geen verhaal. Eén week later speelde hij in Griekenland wel de sterren van de hemel – totdat hij ook daar in ronde acht hard onderuit ging. Zijn schaakzomer is nog niet voorbij, de vorm lijkt te groeien!
Rafael Goudriaan: comeback van formaat
Een nul in de eerste ronde, en dan toch eindigen op 6½ uit 9? Dat verdient respect. Rafael speelde een ijzersterk toernooi en eindigde – net als Ramon – gedeeld vierde. Vooral zijn slotpartijen waren van exceptioneel niveau. Rafael blijft een beetje de Joker van het VAS I, hij kan soms zo goed schaken, dit was weer zo’n toernooi.
Take: fletse vorm, fletse resultaten
Take eindigde zijn toernooi tegen IM Nico Zwirs. De partij was kansloos, we konden het live meemaken. Een grijze, onopvallende reeks verder. Er zat geen pit in, geen vuur. De enige winst: zijn ondergrens lijkt hoger geworden.
Raghav en Bregje: stille uitblinkers
Geen headlines, geen fanfare, maar wel gewoon goede scores. Raghav in het bijzonder maakte indruk. De rest? Zoek de uitslagen maar op.
B-groep: Ryan Busa sloopt de concurrentie
In de B-groep was er wél sprake van dominantie. Ryan Busa liet er geen twijfel over bestaan. Acht uit negen, een overscore van 3.28 en een tpr van boven de 2200. Als dat geen aankondiging is voor het KNSB-seizoen, dan weet ik het ook niet meer. Binnen VAS weet men al langer dat Ryan zwaar underrated is. Nu weet de rest van Nederland het ook.
Joris van Zijl: topniveau én blunder van het jaar
Joris speelde een dijk van een toernooi – totdat hij in de laatste ronde zijn meesterpartij vakkundig in de prullenbak gooide. Zes uit negen en een overscore van 2.45 blijft sterk, maar je vraagt je toch af of hij ooit nog op het podium gaat belanden, deze keer genekt door die black-out. Gelukkig kon hij zelf lachen. Dat scheelt.
C-groep: Joop en Jan heersen op hun eigen manier
Joop Gijsberts, vaste prik op de clubavond, bewees dat routine en trouw clubbezoek loont: 7½ punt en gedeeld eerste. Jan Veraart – de eeuwige belofte, de jeugdspeler die al tien keer is gestopt met schaken – vond opnieuw het plezier terug en eindigde met evenveel punten. Hun onderlinge duel ging naar Joop. Daarmee is de pikorde duidelijk.
Vierkampen: drie keer raak
In de vierkampen was het raak voor Filip Schutte, Lode Broekman en Gerton Sluis. Ze wonnen hun vierkampje, de een wat overtuigender dan de ander…
Tot slot
Schaakblogger Paul Koks legde zijn prestaties vast, inclusief drie ontmoetingen met VAS’ers. Zijn verslag is het lezen waard. En wie viel verder nog op? John Pex, verrassend positief.