Door: Elco Hakvoort
22 November mochten we aantreden tegen Moira Domtoren, een van de gezelligste schaakclubs van Utrecht. Zij kwamen op bezoek in de hoofdstad bij de gezelligste club van Nederland (naar mijn mening). Het werd een heerlijke strijd in een volgepakte zaal met mooie analyses achteraf.
Het begon allemaal al een week eerder. De druk stond er vol op na twee nederlagen op rij. De ambities van het begin van het seizoen waren al ingehaald door het degradatiespook. Het was dan ook een verademing dat we compleet waren met negen man. Besloten werd dat Ticho naar een verjaardag kon gaan en dat de rest het wel zou rooien.
Dit was buiten VAS2 gerekend. Joris wist zijn spelers als een waar consultancybureau bij de andere teams te stallen waardoor we wederom met negen man waren. Dit maal mocht Ryan doorschuiven naar VAS7 (waarvoor dank) waar zijn tegenstander jammergenoeg niet kwam opdagen. Daarvoor in de plaats kregen we oude bekende Tom terug, een speler die je direct op het wedstrijdformulier zet.
Op de ochtend van de wedstrijd meldde Ed zich ziek af. Gelukkig speelde VAS5 niet en wilde Remy wel invallen. Zo kon het dat we uiteindelijk slechts met zes basisspelers aan de partij begonnen. En het was alsof de chaos vooraf nog merkbaar was in de eerste zetten.
Jouke speelde een prima opening waarin alles van beide kanten op scherp stond. Hij was bijna rechtstreeks uit zijn nachtdienst naar het bord gekomen en zag er nog top uit. Het werd helaas flop toen hij uit het niets een stuk hing.
Jeroen had even daarvoor al laten zien dat hij wel uitgerust was. Op bord 8 had hij wel heel majestueuze paarden waar de tegenstander geen raad mee wist. En zoals dat vaak gaat met sterke paarden, won hij uiteindelijk materiaal met een simpele vork. De rest van de partij was voor de vorm.
Zelf speelde ik een beroerde partij. Ik was in m’n hoofd misschien nog aan de opstelling aan het schaven maar met schaken had het weinig te maken. In het middenspel verloor ik een onbeduidende pion maar daarop volgde de ene na de andere slechte beslissing. Na tot drie keer toe niet aan de noodrem te hebben getrokken, was de derde nederlaag van het seizoen alweer een feit.
Gelukkig pakte Remy snel daarna een solide remise. In een Catalaan kwam hij geen moment in gevaar en was de beginstelling misschien nog wel het meeste uit balans. Een theoretisch gevecht wat mij boven de pet ging maar een zeer goed resultaat gegeven het feit dat we hem ‘s ochtends van zijn bed hadden gelicht. Ruststand 1,5-2,5.
Niet de tussenstand waar ik op hoopte tegen een middenmoter. Ik zag al voor me dat ik mij maandag bij Roland moest melden om uitleg te geven over de tegenvallende resultaten. Hoe ik het volste vertrouwen zou krijgen maar er toch met de kerst uit zou liggen. Gelukkig kwam het niet zover omdat een aantal spelers opstond.
Zo vond Jos zijn draai op bord zes. Hij stuurde aan op een zeer gecompliceerde stelling maar leek wel de volledige controle te hebben. Hij vloog na de tijdscontrole iets uit de bocht door activiteit weg te geven en had net pech dat zijn tegenstander daarna alles zag. Het halfje wat resulteerde was nog steeds een prima resultaat.
Patriek speelde een droompartij voor iedereen met een zwak VAS-hart. Hij speelde niet spectaculair maar was met een plus uit de opening gekomen. Hij vermeed tot goedkeuring van vele toeschouwers complicaties en gaf wat voordeel weg door te kiezen voor dameruil. Wat resulteerde was een stelling met nul risico en grote winstkansen. Van pion voor ging hij naar kwal voor en van het een kwam het ander. Zijn tegenstand gaf in totaal verloren stelling nog materiaal cadeau en riep uit: ‘wat zonde dat de partij zo moet eindigen’. Uit de analyse bleek dat er nooit wat voor hem ingezeten had. Chapeau.
De partij van Fabian was dan weer alleen voor de onverschrokken VAS’ers. In de opening leek hij er totaal vanaf geschoven te worden maar hij had alles onder controle. Toen de rook was opgetrokken had hij twee stukken voor een toren en was zijn koning opeens toch veilig. Hij marcheerde zijn stukken naar voren en won daarna soepel. Hij vatte de partij na afloop in klassiek Fabians samen als messy.
Tot slot was alleen Tom nog bezig op bord één. Hij stond een kwalletje voor en had ook nog een extra pion. Zoals je dat eigenlijk altijd wel aan Tom kan overlaten, won hij ook nu een model eindspel waarbij zijn koning de vrijpionnen van de tegenstander net te machtig was. Eindstand 5-3 voor VAS.
Zo haalden we toch nog een top resultaat en kwamen alle clichés bij het eten weer voorbij.
‘We hebben tijd gekocht.’
‘We kunnen naar boven kijken.’
‘Alles is weer mogelijk.’
En mijn persoonlijke favoriet: ‘de stukken vielen op hun plaats.’