Door: Elco Hakvoort
Een storm schuurt langs de ruiten,
als een hond die niet naar binnen mag.
De ramen beven als een Groningse woning.
In de aula staan acht borden voor ons klaar
voor een metaforische strijd.
Goed tegen kwaad.
Pionnen worden geofferd,
behalve die op bord twee.
Daar houden ze het front als tankman op Tiananmen.
Na een uur weten we het eigenlijk al.
De stilte is bitter,
en ruikt naar plakkend bier en verslagenheid.
Kennemer Combinatie ruikt bloed
en speelt zetten die inslaan als een bom.
Onze klokken tikken niet, ze slaan.
Iedere seconde leidt tot meer schaamte over al het goede wat was en niet meer is.
Op bord drie,
een stelling implodeert als een zware ster.
Op bord zes,
zinkt een toren als een steen in water.
Op bord vijf,
twee paarden
dansen over het bord
en laten alleen hun sporen na.
0 – 6
De nederlagen komen met bakken uit de lucht vallen.
Maar dan:
Jan met zijn elan van onverzettelijke strijder,
legt schuivend als een eerstejaars op de dansvloer,
zijn tegenstander over de knie.
En Renzo, Renzo
lacht zijn pionnen toe,
tot er niks meer te halen valt.
1,5 – 6,5
Ze redden de eer.
Alsof eer iets is wat je in je jaszak stopt,
voor later.
Buiten gromt de storm nog altijd,
maar het is binnen waar de schade wordt opgemaakt.