Er zijn van die clubs waar je nooit precies weet wie er op komt dagen. Paard d4 is er zo een. Een soort schakersvriendenclub, zonder statuten of plichtplegingen, maar met een onmiskenbare drang tot winnen. Soms komt er een meester, soms een man die na het werk nog even een partij komt verliezen om het geweten te zuiveren. En altijd is er koffie, lauw en troostrijk.
Ze kwamen bij VAS op bezoek, een tot de tanden gewapend team dat de afgelopen twee jaar Kampioen werd. Op papier sterker, maar papier speelt niet. Het was zo’n doordeweekse avond waarop studenten wakker zijn en werkenden gapen. De gepensioneerden hebben dan al hun middagdutje gehad en zijn scherp als scheermessen. Dat beloofde weinig goeds.
Het begon nog hoopvol. Marc, een man die nog steeds in afwachting was van groot nieuws weerstond de spanning en won rustig en ordentelijk, zoals een ambtenaar een formulier invult.
Speciaal voor Marc bovenstaande levensles!
Victor speelde voorzichtig, als iemand die op glad ijs loopt — en bleef overeind. En Joris… ja, Joris speelde als in zijn jeugd, vol bravoure en geheugen. Hij ramde zijn tegenstander van het bord alsof hij even wilde laten zien dat de jaren hem nog niet klein kregen.
Toen stond het 2½-½ en iedereen dacht: dit kan niet meer misgaan. Dat dachten ze bij Waterloo ook.
Bij Job kwam er langzaam een soort drama tot leven, zo’n schaakpartij waarin alles klopt — tot de laatste zet. Hij had alles uitgerekend, de bomen van de varianten zorgvuldig gesnoeid. Alleen aan het eind zat een wurm, een klein duiveltje dat men “Txc4” noemt. Een tikje van de tegenstander en alle illusies vielen om. Job keek naar het bord alsof hij zojuist zijn fiets had zien wegfietsen zonder berijder. 2½-2½.
De laatse zet van zwart was Td8xd4. Job had uitgerekend dat hij Pxc6 kon spelen..
Daarna begon de avond te zuchten. Aran, die altijd in chaos gedijt, verloor met een loper meer ergens tussen hoop en verwarring.
Aran speelde hier Pd6? (trapt in de valstrik,wit dreigt van alles maar dwingt zwart om goede zetten te doen.Een overzichtelijke winst zou eenvoudig slaan op d2 zijn geweest:32. Bxd2 Qxd2 33. Qxd2 Rxd2 en ook 32.Df7 is heel sterk)) 32… Rxd6 33. cxd6 Nf3+ 34. Bxf3 Qxf3 35.Df2?(Dg2 zou een iets betere vechtkans zijn geweest.35….Te2 36.Tg1 Dxf4+37.Lg3 en d6 staat tenminste gedekt)36…Te2 Nog lang voortgeploeterd edoch 0-1
Daan had geofferd uit wanhoop, wat op papier romantisch klinkt, maar in de praktijk meestal betekent dat het misgaat. En Ed hield gelukkig remise — de standvastigheid van een man die zich bij het leven heeft neergelegd. Take vocht als een oude hond die niet meer snel is, maar nog bijt uit gewoonte.
Toen het stof neerdaalde, bleek VAS verloren te hebben. De titel was weer een stap verder weg, en de mannen gingen naar huis.
Sommigen in stilte, anderen met een grapje voor de vorm. In de nacht lagen de stukken alweer keurig in hun doos, alsof er nooit iets was gebeurd.
Op 6 november kunnen we ons thuis herpakken tegen Amsterdam West.