Het was weer tijd voor een staaltje clubschaak op het hoogste jeugdniveau. De Meesterklasse C, met teams t/m 14 jaar. Vorig jaar werden we hier tweede, waar strandt het schip dit seizoen? In totaal vier speeldagen, met elke dag twee rondes.
Omdat op deze dag (8 november) tegelijkertijd de Meesterklasse D gehouden wordt, moesten de C-teams van VAS wat sterkhouders missen. Maar dat kan geen kwaad. We hebben namelijk geweldige spelertjes op de reservebank staan! Een leuke kans voor de breedte van de club om hun schaken hier te laten zien.
Hier betekende deze keer wel: Groningen. Het was een kwestie van vroeg opstaan. Hidde bleef zelfs overnachten bij familie in Friesland, toen hij de beoogde vertrektijd hoorde.
***
We kwamen allemaal veilig aan. VAS C1 was aangesterkt met Imre en Hidde. Raghav speelde bij de D’tjes en Xiheng was vertrokken voor het EK. Bregje en Saffran konden wel gewoon van de partij zijn.
De eerste ronde was een lekker prooitje. Met name voor Saffran. Hij kreeg het voor elkaar om in een kleine vijf zetten te winnen. En nee, dit was echt niet het niveau van een scholentoernooi ofzoiets. Saffrans respectabele tegenstander overzag volledig een stikmat in de opening. Bizarre situatie wel: kom je om tien uur in Groningen aan, ben je in 3 minuten klaar, en moet je meer dan 4 uur wachten op de volgende partij.
Hidde won ook hartstikke snel. Imre speelde weer eens gelijk. Bregje tikte een eindspel soepel uit.
De tweede ronde van de dag was wél cruciaal. Tegen de ongeslagen nummer één: Staunton uit Groningen zelf. Op papier zijn we gelijkwaardige tegenstanders. Dat het spannend zou worden, dat stond vast!
Saffran kwam met een respectabel gelijkspel. Hidde luisterde zijn debuutdag in VAS C1 op met een tweede overwinning. Hij had het ook echt goed naar zijn zin! Een ingeburgerde VAS’er dus, zijn geschiedenis bij onze aartsvijand bedekken we met de mantel der liefde.
Toen waren Bregje en Imre nog bezig op de bovenste twee borden. Dat viel alleen twee keer niet de goede kant op. Oei, dat is een tegenvaller. Want VAS C1 gaat voor de titel! Het gat is nu drie matchpunten, maar er gloort hoop…
***
Bij VAS C2 was volop ruimte voor invallers. Het is leuk om zo verschillende VAS’ers een mooi podium te bieden. Ze spelen niet om het kampioenschap, maar om goede ervaringen op te doen. En om Suikertaart te vloeren, zoals de vorige ronde deden.
Zo’n heroïsche rol zat er helaas niet in deze keer. Alhoewel Radin heel soepel won, dat zag er overtuigend uit. Radin (en zijn zusje Avin) zijn dit seizoen overgekomen naar VAS. Ze waren een beetje uitgeleerd bij hun oude club De Volewijckers en waren op zoek naar een nieuwe uitdaging. Een begrijpelijke keuze, want naast de sterke interne zijn hier mooie kansen om in zulke teams mee te spelen.
Olav kwam met een nette remise op de proppen. Hij heeft al een tijdje geen lange partijen gespeeld, dus dit is helemaal prima. Sowieso is het fantastisch om zo’n VAS-speler, die al vanaf heel jong bij ons rondloopt, nog altijd met zoveel plezier te zien schaken.
Avin was per ongeluk een bord hoger terecht gekomen, dan de bedoeling. De arbiters knepen een oogje dicht. Ze liet zien daar prima thuis te horen, door een spannende partij op de mat te leggen. Ze wist een aanval goed te overleven, maar het eindspel was te moeizaam.
Roman op het vierde bord leek heel lang een beslissend punt binnen te kunnen slepen. Maar in zijn partij leek toch een gebrek aan ervaring op te spelen. Hij ging stukken afruilen terwijl hij druk kon blijven zetten. Toen kwam de tegenstander er opeens makkelijk uit en werd het erg lastig voor ons talent. Dat kon hij niet meer keepen.
Tot overmaat van ramp betekende dit teamverlies dat we een bye kregen de tweede ronde. Helemaal naar Groningen reizen, en dan niet eens de kans krijgen om de tweede wedstrijd te spelen, dat is doodzonde. Uiteindelijk hebben we ruim langer in de auto gezeten dan geschaakt. We kwamen natuurlijk alsnog goedgemutst aan in Amsterdam!
***
Overigens sloeg de Meesterklasse A deze ronde soort van over. Zij spelen een achtkamp namelijk, en daar zijn maar zeven (en geen acht) wedstrijden nodig. VAS A1 trad tussendoor op tegen SVAW A1, onze goedaardige buren. Een belangrijke match om te winnen, want anders komt het degradatiespook om de hoek kijken.
Het begon er al mee dat Andrija het vergeten was en 50 minuten later kwam aanzetten. Hij verloor van zijn Caïssa-clubgenoot Matthieu, die op een blauwe maandag nog voor VAS A2 is uitgekomen.
Gelukkig had Tobias de smaak nog altijd te pakken. Hij won op het vierde bord, en kon zo zijn magistrale tpr hoog houden. Hij kwam het meteen vieren op de clubavond van VAS (want de match was op een donderdagavond bij SVAW).
Take droop alleen zielig af. Hij verloor van de veel jongere Joel. Wel kreeg hij een sticker voor meest trouwe teamlid.
Emilien moest ook het onderspit delven. De degradatiespook waart door de club.
Tekst: Samuel Cohn