Op de laatste dag van de landelijke Meesterklasse C zouden de twee VAS-teams strijden voor wat ze waard zijn. Er was zoveel hoop. “De spanning is terug”, luidde de vorige kop. Het blijkt maar weer eens: hoop is uitgestelde teleurstelling.
De teleurstelling was er, want tegen de aartsrivaal verloren we. We hebben een oersterk team, met Xiheng, Bregje, Imre en Saffran. Maar we kwamen er niet doorheen, ook niet met al onze wilskracht. Het was een tragedie, die zelfs de oude Grieken zou schokken.
Daarna moesten we tegen de jeugdclub van Utrecht, en bleven we op 2-2 steken. Het was allemaal niet genoeg wat we op de borden lieten zien.
Kritische lezers merkte op dat ik had geschreven: “Twee winsten in de laatste twee rondes moeten voldoende zijn.” Ik durfde mijn hand ervoor in het vuur te steken. Het blijkt: er was een spoedbezoek aan het ziekenhuis voor nodig, want mijn hand zit nu vol met derdegraads brandwonden.
Ook al hadden we beide matches gewonnen, dat was niet genoeg tegen het ontketende team van Staunton, uit Groningen. Niets minder dan felicitaties!
VAS C2 laat zich zien
Er was ook een lichtpuntje, gelukkig! VAS C2 schaakte alle frustratie eruit en walste over hun tegenstanders heen. Een dikke 4-0 winst. Dat voelde goed! Met ook echt uitstekend spel van Radin, Shashank, Roman en Avin, die ieder hun partijen trots lieten zien.
Daarover gesproken, een ander lichtpuntje was de aanwezigheid van Ivo. Hij is een beest achter het analysebord. Geen partij gaat voorbij zonder wijze levenslessen en reflectieve inzichten. Dit betekent dat onze spelers dus ongelooflijk veel geleerd hebben deze dag.
Het doel van linkerrijtje was in zicht voor VAS C2, maar ook die prille hoop werd de kop ingedrukt door een 0-4 verlies de volgende ronde. Toch een nette 5 uit 14 matchpunten. Heel goed voor het enige tweede team in deze competitie. Ze eindigen elfde van Nederland.
VAS C1 werd uiteindelijk vierde. Geeneens podium dus. Wie wel het podium heeft bereikt, weiger ik te vertellen in dit verslag.
Elk jaar houd ik bij wat de gemiddelde eindpositionering van de jeugdteams in de landelijke competities zijn. Vorig jaar had VAS nog het beste gescoord van alle clubs, maar daar is dit jaar geen sprake van. Onze eerst teams eindigde gemiddeld op de 5,75ste plek in de Meesterklasse E/D/C/A. Terwijl Magnus Leidsche Rijn kwam tot een gemiddelde 3,25ste plek, gevolgd door ESV met een 4,5ste plek.
Oftewel, crisistijd bij VAS. Een zure jeugdleider slaat wild om zich heen in zijn verslagen, het bestuur heeft zijn onvoorwaardelijke steun uitgesproken en de spelersgroep beweert vierkant achter de jeugdcommissie te staan. Dan weet je al wat er staat te gebeuren.
Tekst: Samuel Cohn