Voor VAS 5 was pakjesavond al aangebroken op 26 november. Iedereen stopte netjes een wortel in zijn schoen, en vrijwel iedereen kreeg er (in ieder geval een half) bordpuntje voor terug. En dat was zeker niet waar we op rekende, een ware surprise!
De tegenstander was namelijk het tweede team van Magnus Anna Paulowna Combinatie 2, afgekort MAC 2. Bij hun thuiswedstrijd zagen we een teamgemiddelde die VAS 3 in de problemen zou brengen… De gedoodverfde titelkandidaat, ze hadden vast promotieambities.
Alleen, ze wisten niet dat we een BigMac wel lusten voor lunch. Twee van onze teamleden het liefst zelfs rauw.
En dat het van onze teamleden zelf moest komen was wel duidelijk. Je weet dat je een oninspirerende teamleider hebt als die in de wedstrijdbespreking vooraf oproept tevreden te zijn met remise. Die zouden er trouwens zeker vallen, we gaan naar het verslag!
De jeugd maakt het verschil
Maurits kwam als laatste binnen maar was ook als eerste klaar. In zijn eigen woorden: “Ik heb gewonnen in Benoni vanwege het feit dat mijn tegenstander niet een goed plan kon bedenken en gaf me zo de tijd om door te breken met e5 en f5.” Tegen Maurits wil je inderdaad niet met gebrekkige openingsvoorbereiding komen, dat wordt snoeihard afgestraft. Zeker niet nu hij weer helemaal terug in vorm is.
Maurits ontpopte zich als verslaggever ter plaatse en vermeldde: “Rufus speelde tegen een Stonewall Dutch waar hij veel ruimte won. Zijn tegenstander gaf een stuk weg en hij won. Micks tegenstander gaf een pion weg en dat leidde ook tot winst.” Dat klinkt heel vanzelfsprekend, maar een blik werpend op Rufus’ tegenstander zien we 150 ratingpunten meer achter zijn naam. Wat een scalp! Mick speelde qua rating tegen een gelijkwaardige tegenstander, maar ook dan geldt dat je fouten koelbloedig moet afstraffen.
Tussenstand: 3-0! Wie had dat gedacht??
Raghav kwam vervolgens met een gelijkspel op de proppen. De weg omhoog is ingezet, we weten dat hij in staat is tot meer! Shantanu wist de vorige keer mooi te winnen, maar liet deze pot een gelijke stelling uit handen glippen. Tijdsdruk was de boosdoener.
Tevreden zijn met de remise
Met een 3,5-1,5 tussenstand is er niet veel meer nodig om de stunt af te maken. De druk groeide op de schouders van de eerste drie bordspelers: William, Ivo en Benno. En dat terwijl ze alledrie tegen 1900-tjes moeten!
William had het zwaar, stond de hele partij minder en hij geraakte in overlevingsmodus. Dat betekent veel zuchten, hoofd schudden en mandarijnen eten.
Ivo leek comfortabel te staan. Benno niet per se, maar dat is een taaie.
Maar langzamerhand werd de oogst, halfje bij halfje, binnengesleept. Benno kwam met een remise: 4-4. William speelde een lang, volgens Maurits erg lang, eindspel. Het was genoeg: de vedette scoort het winnende halfje!
Er zat nog meer in, maar Ivo kon zichzelf voor de kop slaan. Zijn voordeel gaf hij weg en hij moest berusten in het vierde gelijkspel van vandaag.
Teamdiscipline
Tussendoor werd de chief whip erbij gehaald om de laatkomers op hun plek te zetten. Sterk van Maurits en Shantanu dat ze trouw hielpen met de afbouw – we speelde namelijk als enige team thuis in het Cygnus. Vooral aangezien Maurits daarvoor vier uur langer moest rondhangen… Maar dat is de teamspirit!
Overigens, ondergetekende kwam alleen aanmoedigen aan het begin, een basisplaats zat er niet in. Soms moet de teamleider harde beslissingen maken immers. Het voelde dan ook helemaal terecht dat ik uit de opstelling ben gelaten, na het fiasco eerdere deze maand. Toen heb ik hoogstpersoonlijk een matchpunt door de neus van het team geboord.
Het is een kwestie van scherp blijven, het op de donderdagavond laten zien en zo jezelf terugvechten in de basis. Uiteindelijk wil je altijd je minuten maken, de volle 4 uur plus blessuretijd achter het bord zitten…
Missie kampioenschap
Voor deze wedstrijd bleek het de gouden greep. Dit achttal is in staat tot wonderen.
Ze zijn rijp voor het kampioenschap, dat is volledig in eigen hand nu de zwaarste opponent op een zijspoor is gezet in de Vijfde Klasse. Stunten maar!
Tekst: Samuel Cohn