Het leek bijna uit te lopen op een gigantische farce, een schok waar we lang van zouden moeten herstellen. Maar VAS D1 was net op tijd wakker geschud om de tweede plek nog binnen te hengelen. De dag werd pas echt mooi toen VAS D2 opeens op plek drie verscheen (zie foto). Twee podiumplekken op het SGA Teamkampioenschap t/m 12 jaar (TK-D)!
Pijnlijk
Dit jaar was het doel: kampioen worden. We hebben een VAS D1 viertal dat twee jaar geleden in deze samenstelling Nederlands kampioen werd bij de Meesterklasse E. Alle vier zijn nu twee jaar ouder en twee jaar beter.
De concurrentie staat niet stil, maar deze vier hebben ook absoluut niet stilgestaan. Toch ging het gruwelijk mis.
Het viel trainer Ivo meteen al op bij de eerste twee rondes. Hij analyseerde de partijen met de jongens, en dat is héél belangrijk. Goed werk dus van hem!
Maar wat zag Ivo: dat ze niet echt goed leken te concentreren. Gemakzuchtig deden over zetten en de nuances misten.
Voordat ik met mijn eigen tirade begin, moet wel nog één ding duidelijk zijn: Raghav onttrok zich volledig aan die malaise.
Hij was de rots in de branding, de rust zelve en altijd op-en-top geconcentreerd. Ja, af en toe checkte hij in bij de andere partijen als hij daar ruimte voor had. Maar hij deed dat echt in de rol als bordaanvoerder: hij hoopte vurig dat zijn teamgenoten het óók goed deden.
Intussen schaakte Raghav als de allerbeste en nam hij ook de partijen tegen mindere goden heel serieus: er was nooit een vuiltje aan de lucht.
Tegen Akshaj moest hij tevreden zijn met een remise, ondanks zijn pion meer in het eindspel. Akshaj weet op de één of andere manier altijd geniepig en uit het niets resultaten te boeken. Ook nu Raghav echt creatieve plannen verzon om hem te ontregelen in het eindspel. Akshaj kwam er nét mee weg. Wat een spannende tijdnoodfase was dat zeg…
6,5 uit 7 is zijn persoonlijke score hierdoor geworden.
Gelukkig won Alex zijn potje tegen Zukertort D1, maar Imre en Saffran moesten het onderspit delven. En dat betekende een grote klap. Want zo word je niet kampioen.
En die eer aan Zukertort laten, dat doet menig VAS-hart bloeden.
Dan hoop je dat ze wakker geworden zijn. Maar ze werden in slaap gesust door een wel heel aparte indeling. Ze moesten tegen Zukertort D4 en daarna Almere D2. Twee gemakkelijke 4-0 winsten.
En toen kwam Almere D3. Maar wat kwam er nog meer? Ja, de aap uit de mouw. De feiten op de neus. En het lik op de stukken.
Imre deed in het eindspel klakkeloos zet-na-zet. En na elke keer schrok hij van zichzelf: oh ja, mijn tegenstander heeft ook dít plan wat ik niet had overwogen in mijn tien seconden denktijd. Hij stond zelfs serieus minder. Maar hij had het geluk dat zijn tegenstander uiteindelijk gekke zetjes ging doen – hij speelt tenslotte tegen iemand met 1000 rating, dat zijn er zo 700 minder dan wat Imre heeft -, waardoor het naar zijn kant omsloeg. Gelukkig gewonnen dus.
Maar wat gebeurde daar op bord 3 en 4? Saffran gaf een voordelig eindspel uit het niets helemaal uit handen. Hij schaakte zonder plan.
Alex kon een ronde geleden nog lachen dat hij schaakmat claimde terwijl zijn dame gewoon gepakt had kunnen worden. Nu was de lach wel weg. Hij had een volle toren geblunderd tegen iemand van Almere die niemand kent. Alex verliest.
2-2 tegen Almere D3, wat een bizar resultaat.
De conclusie was al snel getrokken: dit komt door misplaatste arrogantie. En dat is niet goed.
VAS D1 maakte in de laatste ronde wél korte metten met het sympathieke MSK D1 en stelde zo plek twee veilig.
Uiteindelijk dus gewoon feest bij de prijsuitreiking!
Stunten geblazen
Tijd voor een echt positieve noot: de stunt van VAS D2!
Vorig jaar bereikte we ook met twee teams de top drie. Maar dat kwam door een strategisch trucje. We hadden de twee teams toen even sterk gemaakt.
Dit jaar was dat niet aan de orde. Het was ook duidelijk dat zij VAS D2 zijn, want onderling verloren ze kansloos met 0-4.
En dat maakt de prestatie van VAS D2 ronduit indrukwekkend. Dat VAS dus ook met een tweede team het beter doet dan eerste teams van zoveel andere clubs hier: wat een breedte hebben we op de club!
Na die kansloze onderlinge nederlaag, verliep het toernooi eigenlijk best goed. Ja, van Zukertort D1 werd verloren. Dat mag. Van Zukertort D2 wonnen ze wel op overtuigende wijze.
Wat bovenal curieus was: VAS D2 wist Almere D3 gewoon op hun plek te zetten. Dus VAS D2 verliest met 4-0 van VAS D1. Maar wint probleemloos van een ploeg waar VAS D1 niet van kan winnen?
Oftewel: terecht dat VAS D2 op het podium belandt! Ze staan zelfs een matchpunt los van de concurrentie.
Ik was onder de indruk van het spel van Tung. Hij zat op het eerste bord, en dat is erg zwaar. Maar hij scoorde wel netjes 5 uit 7. Zo heeft Tung het team echt gedragen.
Ook Ira kwam erg goed voor de dag (4 uit 7 op bord 2), dat moet gezegd worden. Ze weet veel beter met haar tijd om te gaan dan op de clubavond. En dat is een verademing om te zien. Ze zit ook vrolijk achter het bord, en geniet heel duidelijk van de tactiekjes waarmee ze haar tegenstander verrast. Een liefhebber!
Shashank was niet in topvorm. Dat hij talent heeft, is wel aan zijn rating te zien. Maar hij zat onrustig achter het bord, leek niet echt te focussen op de partij en keek vooral rond als de tegenstander aan zet was. En toch altijd binnen tien seconden zelf zetten. Hij miste best veel tactiekjes, ongetwijfeld om die reden, en dat is zonde. Hij haalde 3,5 uit 7 op het tweede bord.
Anton is onze dark horse. Niet iedereen zal ‘m kennen, maar stiekem is hij een hartstikke degelijke schaker. Het type Russische school dus. Op het vierde bord sprokkelde hij 4 bordpunten bij elkaar, en dat is een prima score. Hij mag mee naar de landelijke Meesterklasse D, dat zal een leuke verrassing zijn!
De rust bewaren
VAS D3 kampte met gigantische haast. Vooral Jeanne en Amira speelden alsof ze de trein moesten halen. Ze zijn allebei nooit onder de 14 minuten van hun tijd gekomen (ze beginnen met 15 minuten). Dat is ronduit zonde, want dat betekent dat je heel veel tijd mist om tactiekjes te vinden. Het ging dikwijls vroeg in de opening al mis.
Kick is een heel goed voorbeeld van hoe het wel moet, dacht bij elke zet verstandig na en speelde volwassen partijen. Maar waar hij bij de Chess Leagues uitblinkt, had hij hier niet zijn dag. Het viel net de verkeerde kant op, elke keer. Terwijl hij echt wel degelijk speelde.
Ons talentje Pengbo was op bord 1 gezet, om daar te proeven aan het zware werk. Zijn spel is alleen nog te speels om een vuist te kunnen maken.
Grote complimenten zijn er gelukkig alsnog te geven! Want David N steeg boven zichzelf uit. Hij bewaart steeds beter zijn rust na een verlies en dat is mentaal heel belangrijk. Nu scoorde hij netjes 3 uit 6 op bord 2/3. En de allerknapste overwinning was op Ira van VAS D2! Hij mag erg veel vertrouwen in zichzelf hebben voor komende toernooien.
In de laatste twee rondes wist het team verrassend weinig potten te breken, en dat zorgde ervoor dat ze op 4 matchpunten bleven steken.
Masserende coach
VAS D4 was een vriendenteam. Ben, Dylan en Kayan schaken niet alleen samen, maar voetballen ook samen bij een club. En kopman Eytan kent Ben van het Pinksterbloemschaakteam.
Teamleider Lars nam zijn taak serieus op en stortte zijn cursus samenwerking, die hij op werk had voltooid, uit over het team. En hij begon spontaan ook al een VAS D1-speler te coachen en te masseren.
Maar dat allemaal had succes dus! Want VAS D4 verraste meteen al door met 4-0 te winnen van onze VAS D3. Daarna stopten ze niet met heel goed spelen.
Kayan toonde erg weinig geduld in zijn partijen, maar won toch driemaal. hij was niet de enige die drie keer won, want ook Dylan, Ben en Eytan deden dat. Knap is dat, want ze speelden tegen stevige teams. Het waren leuke partijen om te volgen, vaak moest er echt gevochten worden. Bijvoorbeeld de partij van Dylan tegen Chaturanga, toen hij een mooi trucje uit de hoge hoed toverde om de op hol geslagen dame van de tegenstander te winnen. En bij Ben heb ik onthouden hoe hij systematisch zijn clubgenoot David wegschoof in het eindspel. Stap voor stap verdedigde hij, en sloeg toe op het juiste moment. Goed de rust bewaard dus.
De grootste complimenten gaan naar Eytan, want hij heeft met zijn drie punten heel knap gescoord en flink wat rating kunnen stijgen daarmee. Hij was zenuwachtig, of hij het wel aankon op het eerste bord. Dat was niet nodig, want de verwachting heeft hij heel goed waargemaakt.
Het was zelfs spannend in de laatste ronde of ze zich konden kwalificeren voor de landelijke Meesterklasse D. Dat zat er helaas niet in, want Almere D1 bleek een veel te zware kluif.
Toch zullen ze gelukkig terugkijken op hun toernooi, goed!
Tekst: Samuel Cohn
Foto’s: Vilas, Khoi & Samuel
Zie alle resultaten: https://schakenalmere.nl/stand/sga-tk-d-2024/