KNSB: VAS7 de outsiders

 (door Nanno Rijnders)

The Outsiders, de legendarische Nederbeatband uit Amsterdam-Oost, was de groep rond zanger Wally Tax en stond bekend om hun lange haren, garage rockgeluid en hits als “Lying All The Time” en “Touch“. Wally Tax woonde in Amsterdam-Oost (Blasiusstraat) en werd een icoon, mede door zijn excentrieke persoonlijkheid en later bekendheid als inspiratiebron bij Amerikaanse bands zoals Nirvana.

VAS7 in Amsterdam-Oost, een verhaal apart. We zijn allemaal zonder lange haren, we zijn geen iconen, niemand bezoekt ons. We maken geen muziek en we vallen niet op. We zijn een schaakteam zoals zo velen. Toch voelen we ons met elkaar verbonden, met Amsterdam-Oost. We zijn de boys en girls en alles daartussen die ons stukje pakken. We spelen in een competitie die niet iedereen opvalt maar dat geeft niet. We hebben allemaal onze drugs nodig, om door te kunnen in dit leven. Zoals The Outsiders hun drugs pakte om te kunnen genieten zo pakken wij onze 64 velden. De stukken, de voorbereiding in de app, elkaar op zaterdag lafjes gedag zeggen op een ongemakkelijke manier. Maar toch, we voelen elkaar. Zoals ook de andere teams van VAS elkaar voelen, we zijn Amsterdam-Oost. 

Vroeg in de middag worden de tafels uit elkaar gehaald en neergezet, de stoelen geteld en de borden met stukken en de klokken in een rap tempo, maar slordig, neergezet. De mensen van VAS die ertoe doen proberen de boel te organiseren maar eigenlijk gaat het vanzelf. Met de liefde voor de club en elkaar. Voor het spel en de spanning richting de start van de partijen. Ons team is met elkaar, maar we zien ook de andere VAS teams binnenkomen. Samen brengen we de boel op orde, wat wij voelen hebben de andere teams ook. Ik voel een warmte van genegenheid. Voor het spel, de chaos en de lamlendige Wibautstraat. 

Onze tegenstander had op deze dag vanmorgen gemeld dat zij twee spelers miste. Dat gaf ons stress, wie speelt er en wie niet. Wie heeft al veel gespeeld en waarop maken we redelijke keuzes. We gunnen elkaar allemaal een bord maar lastig is het. Tim ging helaas niet spelen, maar was er de hele middag. Urenlang bekeek en analyseerde hij onze partijen vanaf de zijlijn. Het voelde alsof er een oudere broer aanwezig was die vertelde dat alles goed kwam. John Pex was de wedstrijdleider die ons hielp met de open plek. Naast zijn drukke bezigheden als wedstrijdleider was hij voor ons een geschenk uit de hemel. We stonden vanaf de start met twee nul voor. 

Maar goed, nu de partijen en die waren niet mals. Onze sterspeler Raf speelde op het eerste bord en dat was een interessante partij. Vooral omdat zijn tegenstander op papier zwakker was maar desalniettemin gewoon wel achter het bord zat. Omdat de tegenstander d4 speelde op de eerste zet ging Raf zichzelf eens afvragen wat nou werkelijk leuk zou zijn. De buurman speelde the Dutch en dit werd ook de keuze voor hem deze middag. Geïnspireerd en voor de eerste keer leek het meteen wat minder te gaan maar op de achtste zet ging zijn tegenstander er eens een goede denkpauze inlassen. Met als gevolg dat daar een zet uitkwam die meteen houvast gaf voor een doelgericht plan. Vervolgens kwam onze 1e bord speler een stuk voor door de toegeslagen paniek van de tegenstander en de tijdnood waarin deze zat. Sowieso was het een memorabele partij omdat nu eens Raf niet in tijdnood kwam. 

Op bord vier ging Nanno opportunistisch te werk. Het pakte goed uit, in een overdreven middenspel werden veel stukken geruild en er bleven echt belachelijke zetten deze keer uit. In een eindspel met een toren meer en twee verbonden pionnen bij de tegenstander werd er uiteindelijk een vol punt binnen geharkt. 

Cas speelde zijn nieuwe favoriete opening. In het centrum van het bord waren nauwelijks stukken te bekennen. Toch was er een hoop aan de hand doordat hij een klein voordeeltje miste in de opening. Na het afruilen van de witte lopers ging het op het bord weer wat meer de goede kant op. Zijn tegenstander bood remise aan in een gelijke stelling en dit was op dat moment het halve punt wat het team nodig had om de overwinning veilig te stellen. 

Onze andere invaller Rob van Dongen speelde een zeer solide remise. Hij stond beter en hij had een overwicht op alle velden zonder dat het hem moeite koste. We waren als team bijzonder tevreden en verheugd dat hij  met ons team mee wilde spelen. Het voelde vertrouwd en fijn en warm. 

Jacob  op bord zeven was behoorlijk snel klaar. De jarige  speelde ondanks alle festiviteiten die voor hem waren georganiseerd. Voor ons voelde het ook wederom als een feestje dat hij toch op deze speciale dag zijn oh zo belangrijke steentje wilde bijdragen. Een dikke harde winst met alweer sterke zetten, een overheersend centrum en geconsolideerde patronen. 

We konden niet al onze partijen winnen. Filip op bord drie was na de opening hard op weg naar een winst met een hoop verbonden doorgebroken pionnen. Filip is ons Prunelle de mes veux. Vaak met onnavolgbare ideeën  en soms met hopeloze gedachten. Veel heeft hij ons gebracht maar deze zaterdag ging het van voorspoedig naar goed naar super naar doffe ellende. Een kort moment van storing gaf plots een heel ander beeld van de gewonnen stelling. Om een lang verhaal kort te maken, er moest gevochten worden tegen een leger van pionnen en een toren tegen een eenzame toren en een koning. Heel lang heel lang leek onze Filip de boel bij elkaar te houden. Maar helaas aan het einde van de middag, het werd al donker buiten en de lantaarnpalen gingen branden, was er de capitulatie. Na een lange lange middag van schaken verloren we toch  aan één bord. Gelukkig waren er nog veel teamleden aanwezig om samen dit verlies samen te nemen en te dragen. 

Wat hebben we op deze zaterdagmiddag in december beleefd, geleerd en gevoeld. Zoals Wally Tax en de outsiders een stem waren voor hun generatie, zo zijn wij als VAS7 een stem voor de onopvallende schaker met ambitie. Wij zullen nooit grote toernooien winnen, een prijs winnen voor de meest superieure combinatie of een beker voor het sterkste team in Europa. Maar wij zijn wel VAS7 en wij gaan in de zesde klasse proberen bovenaan te eindigen. In ons eigen universum, bij onze eigen club in onze eigen wereld. Want ongeslagen bovenaan staan we nog steeds !