Herinneringen aan Henk Leeners

Amsterdam 18 mei 1936 – Diemen 6 februari 2023

Op zes februari j.l. is ons lid Henk Leeners overleden. Hij zat al een tijdje in een verzorgingstehuis na een hersenbloeding.

Henk was een  ras-Amsterdammer, opgegroeid in Zuid, achter het concertgebouw. Zijn middelbare school was het St. Nicolaaslyceum gelegen bij het Beatrixpark. Zoon Raoul heeft daar ook op gezeten.

Henks schaakcarriere begon midden jaren vijftig bij VAS. Henk speelde in het beruchte VAS 3-team. Dat was een jongerenteam + één oudere (Kleefstra). Het team werd zonder uitzondering elk jaar kampioen, zodat ze in 1961 in de landelijke hoofdklasse speelden samen met VAS 1 en VAS 2 dat toen kampioen werd.

Jaren later vond het VAS-bestuur, dat de afstand tussen VAS 1 en VAS 2 veel te groot was. We moesten een paar keer kampioen met VAS 2 worden en dat gebeurde d.m.v. mijn uitvinding: DE STAART.  Je hebt een STAART als de laatste vier borden drie pnt. of meer scoren, anders heb je geen STAART. Henk zat in de STAART samen met Wilmink, Heins en ondergetekende. Henk verloor zelden.

Henk deed ook mee aan het Bilderberg-toernooi in Oosterbeek. Dat ging als volgt: In de eerste ronde ging hij er goed voor zitten, versloeg dameskampioene van Nederland Corrie Vreeken. De ronden daarna speelde hij korte remises, want dan kon ie gaan bridgen, ook een passie van hem. Als ie na het toernooi thuis kwam, was zijn kamer helemaal schoongemaakt en geschilderd door vrouw Hennie en zoon Raoul.

In 1997 bestond VAS 175 jaar. Om dat groots te vieren is er een comité opgericht, dat bestond naast Henk uit: Pim Ghijsen, Arnold Hoffman en Nicole van Overmeir.

Henk werkte bij de ABN, later ABN/AMRO. Hij heeft de hele fusie meegemaakt. Ik hoor hem nog met luide stem verkondigen: ABN’ers zijn heren en de AMRO’ers zijn het schorem. Op zijn 57ste is ie gepensioneerd. Hij werd vrijwilliger bij het MEC. Dat heeft ie zeker 15 jaar gedaan.

Hij bezocht elk jaar het Hoogovenschaaktoernooi en als VAS zaterdags thuis speelde, kwam hij altijd langs, gingen we de crypto oplossen aan de bar. Eerst ging ie ergens een hapje eten. De serveerster kende hem en schonk zijn wijnglas tot de rand vol. Dat vond ie prachtig.

De laatste jaren kwam ie niet meer op de club. Hij wilde wel, maar hij durfde niet.

Rob van Dongen