Het jeugdteam van VAS in de KNSB-competitie is eigenlijk in een loodzware competitie terechtgekomen. Waar 1900-tegenstanders vorig seizoen uitzondering waren in de Vijfde Klasse, lijkt het nu opeens de norm.
Maar goed, we worden niet moedeloos. We vechten voor wat we waard zijn, en gaan erg veel leren.
Zo beleefden we eigenlijk een best spannende match tegen De Volewijckers. Lichtpunten genoeg!
Vechten
Zoals Arik die keihard streed. Ergens miste hij een tactiekje waardoor hij met een stuk minder moest verder spelen, maar hij kreeg er wel twee pionnen voor terug. Zeker speelbaar, maar niet makkelijk. Al helemaal als je tegenstander een 1800+ rating heeft.
Toch maakte hij eigenlijk geen fouten meer en speelde erg nauwkeurig. Hij kon er niks doen aan de uitslag: een verlies. Maar wel eentje met heel veel perspectief wat mij betreft!
Of denk aan Ingo. Hij kwam superlastig te staan maar wist heel knap problemen te creëren met een pion op promotietocht. En dat lukte ook nog!
Hij zei vooraf nog dat hij remise het meest verschrikkelijkste resultaat vond. Dan maar liever verliezen.
Toch moest hij berusten in die remise. Hij kreeg zijn dame dus terug, maar stond nog wel materiaal flink achter.
Een halfje is absoluut top tegen 1650. Hij was niet helemaal tevreden – dat tekent een strijder -, maar als hij straks zijn nieuwe rating ziet zal hij toch wel stiekem even glimlachen.
De jeugdspeler in vorm is momenteel Rufus! Hij rijgt prima resultaten achter elkaar, en lijkt de groei ingezet te hebben.
Het is één keer raden welke fase het lastigst was in de partij: de opening natuurlijk. Maar hij manoeuvreerde zich erdoorheen en de tegenstander wist het initiatief niet vast te houden. En tja, dan is Rufus gewoon een oerdegelijke speler die zijn stukken goed neerzet. Geen vuiltje aan de lucht, en dus kwam er een remise-aanbod. Rufus nam die begrijpelijkerwijs aan, want dit is een aardige plusremis tegen bijna 1900.
Kayen valt niet veel aan te rekenen. Hij had niet goed geslapen. En toegegeven, dat was te zien. Hij kon niet helder nadenken, dacht überhaupt nauwelijks na. En pardoes miste hij de tactische wending toen hij zelf voor stukwinst dacht te gaan. Volgende keer is hij vlijmscherp!
Maurits wint of heel snel, of verliest heel snel. Deze keer bleek het laatste waar te zijn. Zo gaat dat soms…
Hij heeft zich wel ontwikkeld tot de trouwste VAS-speler: hij zorgt dat hij er altijd bij is. Sterk!
Prille hoop
De reden dat ik het spannend vond, was omdat Marrit best lekker leek te spelen. Ze greep het initiatief op de damevleugel. De stukken gingen toen voortvarend naar voren. Maar misschien té, want opeens kwam de tegenstander ook binnendringen. Marrit stond voor, maar het mat was genadeloos.
En ook Ivo leek op de winst te spelen. De tegenstander lanceerde een fantoomaanval. Daarna had Ivo eigenlijk alles te zeggen, en dat met niet alleen meer materiaal maar ook een veel betere stelling.
Opmerkelijk genoeg bleek de tegenstander richting het einde van de partij een offer uit de hoge hoed te toveren die leidde tot eeuwig schaak.
Tot slot had ik het vanaf het begin meteen al moeilijk, omdat ik me vergiste in de eerste zet. Tja…
Gelukkig is mijn filosofie dat de winstkansen groter zijn als je slecht staat, dus ik was hoopvol.
Het bleek niet onterecht, want mijn tegenstander en collega-jeugdleider Martin moest flink zweten in tijdnood. Met twee van mijn op hol geslagen paarden zou er misschien iets te zwindelen zijn. Maar toen rekende hij heel knap een tactiekje uit.
Oftewel: terecht overklast!
De einduitslag is ook een lichtpunt: we verliezen met een half bordpunt meer. 6,5-1,5. Als we die lijn doortrekken en elke maand een halfje erbij sprokkelen, winnen we in februari onze eerste match.
Tekst: Samuel Cohn